Geçenlerde bundan 2 yıl önce paylaştığım eski bir yazım tekrar önüme geldi.
Filozof kimliğim ile dünyayı analiz etmiş ve
“Dünya iki şey üzerine kurulmuştur , sen yeme ben yiyeyim , sen kötüsün ben iyiyim” diye ahkam kesmişim.
Çok da güzel yazmışım.
Hala da arkasındayım.
Bir de neden bilmem canım biraz insanlara dalmak istemiş.
Özellikle gençlere
Bazıları genç fakat bakışları donuk ve ruhları bastonlu bütün insanlara sesleniyorum diye onları harekete davet etmişim.
Bunları yazarken de önemli bir filozofa atıf yapmışım.
” Çiçero’ya selam olsun. ” demişim.
O “ İnsan ne söylüyorsa odur. Akıl da bir tarla gibi ekilmeye ve bakılmaya ihtiyaç duyar” demiş.
Bu gün , o gün yazdıklarımı tekrar düşünüyorum da içim karalar bağlıyor.
Atılan mesajlara bakılırsa sevgi aşk diz boyu , ancak insanların hayatını nasıl sürdüreceği hiç belli değil.
Sevgisi çok ancak işi ve parası yok gibi herkes.
Sadece gençler değil her yaş insanımız sevgi, aşk, mutluluk gibi kavramlar için bir taraflarını yırtıyorlar da diğer konularda anlaşılmaz bir tutukluk içindeler.
Laf çok ama
Akıl tarlasına ekilmesi gerekenlere pek bir itibarı da yok.
Bu da beni çok üzüyor.
Bu durumuma pek bir anlam da veremiyorum.
Yaşlılık herhalde.
Minkeos