Asarsınız

Daha idam kararının kalkmadığı yıllar.

Adamın biri bir kahveye girmiş 5 kişiyi öldürmüş.

Yakalamışlar .

Hakimin karşısına çıkarmışlar.

Hakim

”  Anlat bakalım ” demiş.

” Neden kahveye gidip bu felaketi gerçekleştirdin ? ”

Adam anlatmaya başlamış.

” Sabah baş ağrısı ile uyandım . Geç yatmıştım her halde ondan dedim. ”

” Oraları hızlı geç oğlum demiş ” Hakim.

” Tamam efendim ” demiş adam.

” Hanımla birlikte kahvaltı yaptık . ”

” Oğlum artık çık evden ” demiş Hakim.

” Çıkıyorum Hakim Bey ” demiş adam.

” Çıktım hava güzel , parkta bir az oturdum bir sigara yaktım ”

” Artık kahveye gel ” demiş Hakim.

” Parkta otururken bir arkadaşımı gördüm , onunla biraz konuştum ”

” Oğlum son defa söylüyorum artık kahveye gel ”

” Gelemem Hakim Bey ” demiş adam.

” Gelirsem asarsınız. ”

Bu anlattıklarım gerçek mi yoksa hatırımda kalan hayaller mi inanın bilmiyorum.

Ancak bildiğim bir şey var .

Her şey yalın ve gözler önünde idi.

Hakim hakimliğini bilirdi Hukuk Hukukluğunu.

Şimdi insanlar düzmece olaylar yaşatıyor.

Bir birlerine düzmece olaylar ile saldırıyor.

Komplo kuruyor.

Dövüyor , tecavüz ediyor.

Vallahi bana lütfen inanınız.

Bizim gençliğimizde insanlar bu günkü insanlardan daha farklıydı.

Yaşlı insanlar sadece kendi torunlarına değil o yaş çocuklarının hepsine sevgi duyarlardı.

Çocuklar da onların kucaklarında oynar hoplar zıplardı.

Ben böyle bir hayattan geldiğim için Yurt dışına yaptığım seyahatlerde annelerin özellikle çocuklarını yabancılara sevdirmediğini görünce çok şaşırmıştım.

Hayata bakışları bizden çok farklı diye düşünmüştüm.

Bu gün yaşananlara bakıyorum da o yabancı ailelerin neden öyle davrandığını şimdi anlıyorum.

Bu günün insan yapısını onlar daha önceden keşfetmiş.

Bizim çocukluğumuzdaki insanlar bu günün insanına nasıl dönüştü ?

Ben 70 sene evvelki mahallemi , semtimi özlüyorum.

Belki  sadece insanlarını değil o zamanın domateslerini bile.

Domatesler bile mis gibi kokardı.