” Gerçek keşif yeni topraklar bulmakla değil yeni bir gözle bakmakla ilgilidir.”
Bunu söyleyen 10 Temmuz 1871 – 18 Kasım 1922 tarihleri arasında yaşamış bir Fransız romancı, deneme yazarı ve eleştirmen.
Adı Marcel Proust .
Söylediği benim çoktandır yazmak istediğim konuya , bir ülke tabiriyle , bağlamayla yol gösterdi.
Yeni bir gözle bakmak , yani insandaki değişim.
Bu konuda beni çok etkileyen bir ünlünün tespitini de , yeri geldiği için , sizinle paylaşmak isterim.
John Fowles
” Evren aynı kalmak için değişir biz ise farklı olmak için. ” demiş.
Sene 1979.
Çalıştığım şirketin Bozüyük’te üretime başlayan Tesisine Müdür olarak atandım.
Bozüyük Eskişehir’e 42 km. uzaklıkta Bileciğe bağlı bir ilçe.
En eski Tesisi Eti fabrikası.
Sonra şirketim Demirdöküm ve Artema fabrikaları kuruldu.
Şirketimiz de personel seçimi için yörenin, çoğunluğu yurt dışında eğitim görmüş , pırıl pırıl , henüz çoğunluğu askerliğini yapmamış genç insanlarını değerlendirdi.
Bizi lider gibi görüyorlar.
Ancak bu günkü siyasi liderler ile karıştırmayın.
Lojman henüz bitmemiş.
Evler kiralanmış ve şirketin her kademe çalışanı , birlikte , o evlerde kalıyor.
Ve akşamları birlikte yemek yeniyor.
Bu yemeklerde biz yöneticilere , özellikle şirketlerdeki elemanların yönetimi ile ilgili sorular yöneltiyorlar.
Biz de kendi doğrularımız paralelinde düşüncelerimizi aktarıyoruz.
Aralarında Almanya’ da eğitim almış , biraz sert ancak ilerde çok başarılı olacağı o günden belli, genç bir mühendis var.
Ne desem karşı çıkıyor, bence öyle değil diyor.
Bir gün bana
” Müdürüm ben sizin söylediklerinize karşı çıkıyorum , siz bana karşı kendi fikirlerinizi
savunmuyorsunuz .”.
” Benim görevim burada sadece sizleri yönetmek değil, aynı zamanda düşünce yapınıza katkıda bulunmak.
Hayatımın hiç bir evresinde 2 kere 2 dört demedim. Söylediğim sadece 3 ten büyük 5 ten küçük olduğudur. Gerisi sizin işiniz.”
Yaklaşık dört yıl sonra , çocuklarımın eğitimi nedeni ile Bozüyük’ten ayrıldım ancak görevim , daha üst bir pozisyona çıkmama rağmen, 19 yıl daha emekli olana kadar devam etti.
Haftada bir Tesisi , işlerin koordinasyonu için , ziyaret ettim.
Ve gene akşamları bir arada yemek yiyorduk.
Aradan yaklaşık 8-10 yıl geçmişti.
O genç mühendislerin bir kısmı artık Yönetim Kademesine geçmiş Şef olmuşlardı.
Yazıma konu olan kişi de ,
” Müdürüm ilk işe girdiğim zaman getirdiğim eleştiriler bu gün Yönetici olarak bakıyorum da şimdi size hak veriyorum. Artık ben de sizin gibi düşünüyorum.” dedi.
” Geç kaldın ” dedim
” Şimdi ben öyle düşünmüyorum, değiştim”
Hep söylerim
50 yaşından sonraki 10 yıl içinde öğrendiklerim ve ders aldıklarım ilk 50 seneye göre çok fazladır.
Bu gün ise ilk 60 yılın çok üstünde.
Sebebi değişimdir.
Bütün insanlara tavsiyemdir.
Hayatınızın her evresinde değişmekten korkmayın.
Mutluluk ve huzuru ancak böyle sağlarsınız.
Bunu bir düşünün.