Günlük konuşmalarda birilerinin davranışlarını eleştirirken kullandığımız bir deyim vardır.
İşine gelince öyle işine gelince böyle davrandığını göstermek için.
Böyle insanlara iki yüzlü deriz.
Çıkarcı , menfaat düşkünü manasına.
Ben çok uzun zamandır bu tespitin haksızlık olduğunu düşünüyorum.
Böyle kişilerin olmadığına değil itirazım.
Kavramın çok sınırlı insanlar ile sınırlı tutulduğuna.
Bana göre dünya üzerindeki herkes iki yüzlüdür.
Sizin anlayacağınız insanın içinde bir yüzü daha vardır kendi gerçeklerini yansıtan , ancak kimse ile paylaşmadığı.
Evim varken o apartmanın kapıcısı olan bir değerli kardeşimiz vardı.
Bilirsiniz evlerde oturanların hepsinin ön isminin arkasına bey veya hanım ilave edilir.
Eski ismi ile kapıcı şimdiki ismi ile hizmet görevlilerinin isminin arkasına Efendi gelir.
Onlar hep Ahmet Mehmet Efendi diye çağırılır.
Bizim kapıcımız ise çalışma saatleri dışında her işi yaptı.
Temizliğe gitti ev taşıdı.
Bu gün 2 ev sahibidir.
Çocuklarını okuttu meslek sahibi yaptı şimdi torunları ile oynuyor.
Ben ise şu an kirada oturuyorum.
Ancak Bey olan hala benim o ise Efendi.
Bence onun ikinci yüzü Bey olmayı kesinlikle hakkediyor.
Maddi alanlarda durum böyle de , ya duygusal alanları nereye koyacağız.
Tanıdıklarınıza iyice bakın suratlarını dikkatle inceleyin.
Bir de konuştuklarını süzgeçten geçirin.
Mutlu sözler arkasında ne mutsuz suratlar göreceksiniz.
İnsan davranışının temeli tam da budur.
Hangimiz yüzümüz gülerken kalbimizin ağladığını belli ettik
Onun için kimse bana ‘iki yüzlü değilim’ demesin!