Çocukluğundan aklında neler kaldı diye sorarsanız.
En önemlisi bir bayramda dedemin sürpriz olsun diye hediye ettiği çikolatanın ambalajına sıkıştırdığı kağıt 2.5 Liradır.
Delikli 1 kuruşa kırk para , 2.5 kuruşa 100 para denildiği yıllardan bahsediyorum.
Yeşil tramvayların 3 kuruş kırmızı tramvayların 5 kuruş olduğu tarihten.
Çikolatayı yedim kağıdını buruşturup attım.
Sonra yürüdüğüm sokağı aradım ama bizim bayram harçlığı çoktan birinin cebine girmişti.
Daha sonra hatırladığım ise biz çocuklara ayar vermeye çalışan anne babalarımıza verdiğimiz tepkiler.
Mesela kız çocukları!
Kendilerinin hiç büyümesini istemeyen annelerinin evde olmadığı saatlerde topuklu ayakkabılarını giyer boyalarını yüzlerine sürerlerdi.
İnadına inadına
Erkek çocuklar ise tepkilerini daha değişik şekilde gösterirlerdi.
En çok hatırladığım ise en çok kışın 5 de yazın 7 de evde olunacak talimatı idi.
Hiç bir çocuk buna uymazdı
İnadına inadına
Dün 30 Ağustos Zafer Bayramı idi.
Daha evvel de 23 Nisanı 19 Mayısı , 10 Kasımı idrak etmiştik.
Bu günlerde hep bir arıza çıkartıldı.
Gönlümüzce ne sevinmemize ne üzülmemize izin verildi.
İzin vermiyorlar da ne oluyor.
” İstediğini söyleyen istemediğini işitir ” diyor Seneca.
Herkes alıyor bayraklarını çıkıyor yollara
İstediklerini , hayallerini gerçekleştiriyor.
Kutluyorlar bayramlarını gönüllerince
İnadına inadına