Bu ara canım çok basketbol oynamak istiyor.
50 sene evvel iyi bir atıcıydım.
Girmeyen toplarım neden girmiyor diye hem şaşırır hem kızardım.
Yerden yaklaşık 30 cm yükselirdim.
Potanın demirini zor tutardım.
Şimdi oynayanlar kafalarını neredeyse potaya vuracaklar.
14 yaşından beri gözlük takarım.
Spor hayatımın sonlarında , gözüm iyi görmediği için, hakemler yanımdan geçerken bana kıyak geçer , maçın skorunu söylerdi.
Şimdi durum daha da vahim.
Bir gözüm % 30 görüyor. Ameliyattan kaçıyorum.
Sağ ayağım bilekten felç oldu.
Doktorlar geri dönmez diyor.
Taktım ayakkabının içine dizime kadar bir yürüteç kalıbı.
Sol ayağımı atıyorum, sağ ayağımı yanına getiriyorum.
Bu sayede kısa mesafelere gitmem olası.
Ancak basketbol oynamak mümkün değil.
Faul atmak bile zor.
Keşke siyasete atılsaydım diyorum.
Benim yaşımda olup da hala pırıl pırıl gelen gençlerin önünü açmayan o kadar siyasetçi var ki.
Son örnek Ana Muhalefet Partisi İstanbul İl Başkan adayı.
Ben tekrar basketbol oynamaktan vazgeçtim.
İnşallah onlar da doğru yolu görürler.
Yerlerini gençlere bırakırlar.
Bir spor sloganı ile bitirelim.
” Kaybeden olmasın Türkiye kazansın.”