Bu insan dediğimiz ne garip bir şey arkadaş.
Ne garip duygular arasında gidip geliyor.
Bir bakıyorsun dostları ve inandığı değerler uğruna kendini feda ediyor.
Bir bakıyorsun bencil mi bencil
Friedrich Nietzsche yi pek yabana atmayın.
” Biz aslında karşımızdaki insanı sevmiyoruz. onun bizde yarattığı duyguyu, heyecanı, hissi seviyoruz. sevgiyi değil, sevilmeyi seviyoruz; işte insan bu kadar bencil ” diyor Usta.
Zaman zaman mutluluğun tam eşiğine geliyor.
Hah tam da başaracak diyorsun.
Bir anda bas geri yapıyor
Mazeretler hep aynı
Ya inandığı değerler ya da çevre baskısı.
Seneca
” Hayat, ya doğru zamanda yanlış insanı karşına çıkartıyor ya da yanlış zamanda doğru insanı ! Ya zamana yeniliyoruz ya da insana…” demiş ya.
Tutunuyor Seneca’ya.
Bunu ben de yapıyorum, sen de yapıyorsun , herkes de yapıyor.
Hep bilinen ancak hiç uygulamadığımız bir konu da
” Değişmez kural, değişmez kuralın olamayacağıdır.”
Bilemiyorum bu çember nasıl kırılacak.