Hep insan insan diye lafa başlıyorum ya.
Aslında ben demek istiyorum.
Etrafınıza baktığınızda bunu yapanın sadece ben olmadığımı da göreceksiniz.
Sadece benim gibi normal vatandaşlar değil siyasetin içindekilerde de aynı üslubu kullanıyor.
Vatana, millete , ülkeme diye başlayan cümlelerinde bunu gözlemek mümkün.
Bunun nedeni hayattır.
“Hayat, insanın yaşadığı değildir; Aslolan, hatırladığı ve anlatmak için nasıl hatırladığıdır.” diyor Gabriel García Márquez.
Herşey gözler önünde.
Bazıları heyecanlı.
Ben , benim yaşımda olanlar ve benim gibi algılayanlar ise daha değişik bir ruh hali içinde.
” Sınavda hiç bir şey bilmeyenlerle her şeyi bilenler rahattır, geriye kalanlar heyecanlanır..” diye çok bilinen bir yorum vardır.
Ben rahat olan taraftayım.
Her şeyi bilenmiyim, hiç bir şeyi bilmeyenmiyim o çok önemli değil.