“ Kusurumuz ne kadar çoksa, o kadar kusur ararız”
Bu günkü konumuz kusur.
Konuyu çok konuşuruz ancak katiyen üstümüze almayız.
” Kusurların en büyüğü, insanın tüm kusurlarından habersiz olmasıdır.” diyor Thomas Carlyle. Kendisi 18. yüz yılın sonlarında doğmuş İskoçyalı tarihçi ve eğitmen.
Bence usta haklı .
İnsan haberli olsa yaptığı yanlışları sürdürmeye devam eder mi?
Seneca’ da bunu tasdik etmiş.” Başkalarının kusuru gözümüzün önündedir. Kendimizdekilere ise, sırtımızı çeviririz.”
Burnundan kıl aldırmayan , afra tafrasından geçilmeyen kişileri bir düşünün.
” Herkes cennete gitmek ister; ama kimse ölmek istemez”.
Gel de Schopenhauer’e hak verme.
” Her aptal çocuk bir böceği ezebilir. Ama dünyanın bütün profesörleri bir böcek yaratamaz.”
İnsanların kişisel egolarının birbirlerini öldürmekte ne kadar etkili olduğundan hareketle , valla insan olduğumdan utanıyorum.
Son söz gene Ustadan gelsin.
” İnsanları tanıdığımdan beri hayvanları severim.”
Keşke herkes de böyle düşünebilse