Aile, Yaş günleri,Charles Baudelaire

Dün kaldığımız yerden devam edelim.

Yaş günleri gelir geçer. Seneler içinde ailelerin amca, teyze ,hala dayı gibi diğer parçalarını da birleştirmeye başlarsınız.

O sırada bilmem farkedermisiniz kardeşleriniz ile sizin aranızda ciddi bir rekabet ve sıralama yarışı başlamıştır. Küçükken anne ve babanın hangisini daha çok sevdiğinizii soranlara verilen ‘ İkisi de bir ‘cevabı şimdi ebeveynler tarafından ’ Ben çocuklarımı ayırmam’ diyen ancak gerçek olmadığını herkesin bildiği cevaba dönüşür.

Çocukların bir birlerine göre çok farklı olan özellikleri ve özellikle önem verdiğimiz okul başarıları ebeveynler tarafından insafsızca kullanılır. Çocuğunu ilköğretim süresince sınıf 1. olması için dersanelerden çıkarmayan ve yarış atı gibi kullananlar daha sonra iyi bir Üniversite kazanması için aynı hırsla devam ederler. Eşit sevgi hayal olmuş okuyamayan çocuk geride kalmıştır. Eğer aile içinde özürlü bir çocuk varsa ebeveynler zaman zaman ona iyi davranayım derken daha da üzücü psikolojik sorunların içine iterler.

Bu satırları okuyan bir çok ailenin bana karşı çıkacağına eminim. Özellikle çocukları arasında gerek fırsat eşitliği gerekse sevgi açısından hiç ayırım yapmadıklarına inananlar o kadar çokturki. Eğri oturup doğru konuşalım hiç mi benim ifade ettiğim şekilde düşünmediniz? Şunu lütfen kabul edin

Düsünebildiginiz seyler imkansiz degildir.

Bu durum sadece orta veya orta altı eğitim, gelir ve kültür seviyesindeki ailelerde değil özellikle üst eğitim ve gelir seviyesindeki ailelerde de görülür.

Çünkü ’ Bazıları koca evreni bilirler de kendilerini bilmezler.’

Doğaldır ki aile derken akrabaları da unutmamak gerekir. Ailelerde eğer teyze, amca veya halaların da siz akran çocukları varsa başarı için onlarla çiş yarışına girmek hem önemli hem de zorunludur. Hele hayatında hiç çocuğu olmamış olmasını bırakın ne bir balık,ne bir kuş veya kedi köpek beslememiş olan bazı akrabalar size bu çocuklara çok yüz veriyorsunuz diyerek başlayan ve akıl veren konuşmalar yapmaya bayılırlar.

Bu konuyu  (1876 – 1940)tarihleri arasında yaşamış olan ABD li yazar  Ethel Watts Mumford ne kadar kibar açıklıyor.

’ Akrabalarımız tanrı’nın vergisidir, çok şükür ki arkadaşlarımızı biz seçeriz.’

Benim bütün annelerden, babalardan, ve özellikle tüm akrabalardan bir ricam var

Çocukları sıkmayın kendi isteklerini de göz önüne alın, bir beyin cerrahının oğlunun da sanatçı veya futbolcu olabileceğini hiç aklınızdan çıkarmayın.

Charles Baudelaire’nin şu önemli deyişini bir gün çocuklarınızın dile getirmesine kesinlikle izin vermeyin.

’ Her nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir.’

Yorum yapın