Anı 9

Hep iyi yaşamak isteriz ya.

Geçim sıkıntısı çekmemek.

Güzel bir evde oturmak , iyi restoranlarda yemek yemek

Pahalı elbiseler giymek

Sizce iyi yaşamak bu mudur ?

Ben pek emin değilim.

Bir memur ailesinin çocuğuyum.

Ömrümün sadece ilk 14 yılını Üsküdar’da geçirdim.

Ancak kendimi Üsküdarlı sayarım.

İnkilap Mahallesi sakiniyim

Evliya Hoca sokakta oturdum.

Orta halli insanların yaşadığı bir yerde.

Ailelerin haftada sadece 1/2 kilo kıyma aldığı

Kadınların bir birine sabah kahvesine gittiği

Bir evde kızartma yapılırsa yan komşulara kokmuştur diye az biraz gönderildiği.

Arkadaşlarla maç yaptığımız ve benim futbol sahası kadar büyük olduğuna inandığım sokaktan erişkin olduğum zaman arabam ile geldiğimde dönemedim.

Ne kadar darmış anlayın.

Bayramlarda bütün evleri dolaşır el öper şeker mendil alırdık.

Para yoktu.

Ahşap bir evde ev sahipleri ile birlikte oturduk.

Üstte onlar altta biz.

Evimizin mutfağı zemin katta idi ve içinde kuyu vardı.

Kullanım suyunu oradan alır , yazın kova ile karpuz salardık.

Buz gibi olurdu.

Hayatımız o güne göre bence kaliteliydi.

Sonra bu günlere geldik.

Çok katlı apartmanlarda yaşamaya başladık.

Her türlü insanın birlikte yaşadığı.

Cipi olanlarla otobüse bip basanlar aynı evde oturup apartman toplantılarına birlikte katıldı.

Sabah birbirine selam veren insanlar yok oldu.

Düzgün Türkçe konuşanlara hasret kaldık.

Komşuluklar bitti .

Bununla yetinilmedi.

Siteler oluştu insanlar kendilerini bunların içine kitledi.

Koyun üstüne teknolojiyi.

İnsanlar klavyelerine esir oldu.

İnsan sesine hasret.

Hayatınızın kalitesini, hayatınızdaki insanların kalitesi belirler derler.

Hayatlarda insan kalmadı ki.

Bence kalite eski yıllarda idi.

Bu gün yaşadığımız dünyada hepimize yazık oldu.

Yorum yapın