Çalıştığım zamanlar gerek işteki gerekse doğal hayattaki arkadaşlarım benim çok iyi bir insan olduğumu söylerlerdi.
Ben de buna inanıp nasıl iyi bir insan olunacağı hakkında ahkam bile kesmiştim.
” İyi bir insan olmanız için iyilik yapmanıza gerek yok. Başkalarına kötülük yapmayın yeter. ” diye.
Önce emekli olduk sonra hastalıklar ardı ardına.
Sağına bakıyorsun sessiz soluna bakıyorsun tık yok.
Friedrich Nietzsche aklıma geldi.
” İyi olduğun için herkesin sana adil davranacağını beklemek vejeteryan olduğun için, boğanın saldırmayacağını düşünmeye benzer. ” demiş.
Demiş de ne olmuş.
Bu çok değerli Alman filolog, filozof, kültür eleştirmeni, şair ve besteci, 1869 yılında yirmi dört yaşındayken, Basel Üniversitesinde klasik filoloji kürsüsüne, bu yeri alan en genç kişi olarak atanan bu kişi, belki de kafasını bu tip gerçeklere taktığı için , kırk dört yaşında zihinsel yetilerinin tamamının yitimiyle sonuçlanan bir çöküş yaşamış.
56 yaşında da ebediyete uğurlanmış.
O günden sonra moralim yerine geldi.
Eş dost denilenleri artık daha iyi tanıyor ve sallamıyorum.
Beni izleyenler arasında benim yaşadığımı aynen hisseden veya yaşayan kişiler olduğunu da biliyorum.
Koyverin gitsin.
” Bazen, fırtınalar iyi gelir insana , tekneni biraz yıpratır ama, güvertende hiç “pislik” kalmaz…”