William R. Lewis’in filozof tarifi beni düşündürdü.
Ona göre ’ Filozof, kendisinin karşılaşmadığı sıkıntılar hakkında başkalarına tavsiyelerde bulunan kimsedir.’
Kim bu William R. Lewis diye İnternete girdim.
Bir doktor ve bir finansçıya rastladım.
Doğru insanı bulsam onu öpecektim.
İnsanlar sadece karşılaştığı sıkıntılar ile ilgili mi tavsiyede bulunur?
Yaşananları içinde hissetmek bence sorunun odağı olmalı.
Örnek olarak mutluluğu ele alalım.
”Mutluluğun değerini, onu kaybettikten sonra anlarız” diyor Titus Maccius Plautus
Ona sen hiç mutluluğunu kaybettin mi diye soracağız?
”Mutluluğu tatmanın tek çaresi, onu paylaşmaktır.” diyerek konuyu pekiştirmiş Anglo-İskoç şair George Gordon Byron .
Adam 1788–1824 yılları arasında yaşamış.
Demek ki o günlerde mutluluk paylaşılıyormuş.
” Başkalarına mutluluk sağlayabilen mutludur” demiş 1713 –1784 yılları arasında yaşayan Fransız yazar ve filozof Denis Diderot .
Sen kime mutluluk sağladın , hesap ver bakalım nereden çıkarıyorsun mutluluk sağlayanın mutlu olduğunu mu diyeceğiz.
Sevdiği insanın mutluluğu için aradan çekilen bir kişiye bile rastladın mı diye sormayacakmıyız?
Bilmiyorum vallahi
Aklım çok karıştı.
Düşünüyorum da
Acaba filozofluktan vaz mı geçsem?