Bizim çocukluğumuzda yoktu. Sonradan oynanmaya başladı
Hatta bazen televizyon da falan da sergilendi.
Oyunun adını bilmem .
Belirli sayıda insan ve o sayıdan bir eksik sandalye ile oynanan bir oyundur.
Bizim çocukluğumuzda neden oynanmazdı diye sorarsanız bence sebep sandalyelerdi.
1950 li yıllarda misafir çok önemli idi ve her evin bir misafir odası olurdu ve o oda ne zaman geleceği belli olmayan misafir için her gün temizlenir ,tozu alınır ve şıkır şıkır tutulurdu.
Zaten orta halli veya biraz altı bir mahallenin sakini olan bizler ne o zamanın sandalyeleri ile evde oynayabilirdi ne de dışarı çıkartabilirdi
Neyse oyun çoğumuzun bildiği gibi önce bir müzikle başlıyor
Müzik çalarken bütün oyuncular daire şeklinde sıralanmış , oyuncu sayısından bir eksik sandalyelerin etrafında dönüyor ve müziğin susmasını takiben bir sandalye kapmanın hesabını yapıyorlar.
Müzik durunca herhangi bir sandalyeye oturamayan oyuncu eleniyor ve sandalyelerden biri kaldırılıp oyun tekrarlanıyor.
Bu gün ülke bu oyun nedeni ile güç ittifakı sonucu önce askerden başlayıp sonra her türlü demokrasi kuruluşları, pırıl pırıl gençler ve seküler kesime sandalye vermeyerek ülkeyi ellerine geçirmiştir.
Ama nedendir bilmem iki oyuncu kalmışken ve iki sandalye de orada dururken oyunculardan biri kendini muhtemelen kuvvetli hissetmiş ve sandalyenin birini , dersaneler yolu ile, oyundan kaldırmıştır.
Ama muhtemelen Suriyede yaptığı ” 15 gün sonra Şam’ dayız” hesabı gibi bir yanlışlık burada da karşısına çıkmış ve bu iki oyuncu dışında irili ufaklı çok kesimi de karşısına almıştır.
Bu yeni durumda önce biri sandalyeye oturmakta daha sonra bir kalça hareketi ile sandalyeyi kaptırmakta ve kazanmak için yeni bir oluşum tezgahlamaktadır,
Genelde yapılan yanlışlığı bir şekilde yumuşatmak yerine ” yallah tazyik” sistemini kullanmak durumu daha da zorlaştırmaktadır.
Çünkü
” Yanlış bir görüşü geri almak onu savunmaktan daha çok kişilik gerektirir.”