” Fakirin komünistliği parayı buluncaya, bekarın feministliği kocayı buluncaya kadardır ” diye bir tespit vardır.
Bu cümleyi okuyanların en kısa zamanda ayakkabılarını giyip elde sopa yollara düşüp beni arayacağını tahmin etmek pek zor değil.
Bu günkü yazımın konusu hoşgörü.
Yazımın başındaki tespiti bundan 40-50 sene evvel biz gençken dostlarımızı , arkadaşlarımızı kızdırmak için yapardık.
Bazen başarırdık bazen başaramazdık.
Ancak herkes bunun eğlence amaçlı bir olgu olduğunu bilirdi.
Arkadaşlar bunu küslük konumuna getirmezlerdi.
Bu günün ülke insanında bu davranışı görmek mümkün değil.
Herkes taraf
Ve insanlar yay gibi gerilmiş.
Ancak durum bundan çok daha vahim.
İnsanlar sanki takım tutuyormuş gibi davranıyor.
Ancak diğer takım taraftarlarını yok sayıyor.
Tehlike tam da burada
George Bernard Shaw
“ İşleyebileceginiz en büyük günah, başkasından nefret etmek değil, ona kayıtsız kalmaktır. İnsanlık dışı olmanın özü nefret değil kayıtsızlıktır.” diyor.
Bu günümüzü daha iyi tanımlayacak bir tespiti düşünemiyorum.
Allah sonumuzu hayır etsin.