Hep mutluluk mutluluk deriz ya.
Tersini ise ne ağza almak isteriz ne de hatırlamak.
Bahsetmekten pek hoşlanmadığımız bu konu dertlerimizdir.
Dertlerinizin başında sıkışmak gelir.
En önemlisi ise paraya sıkışmaktır.
Bu derdinizin çözümü için ya bankalara ya da dostlarınıza baş vurursunuz.
Sonucunda ya borçlarınız artar ya dostlarınız azalır.
Bazen de geleceğiniz için bazı konularda karar vermede sıkışırsınız.
Bu konuda yardım etmek isteyen çok olur.
Aile büyükleri ,dostlar, arkadaşlar , kendi deneyim, görgü ve bilgi birikimleri paralelinde yardımcı olmak için kendilerini parçalarlar.
Özdemir Asaf ”İnsanın büyüdükçe mi artıyor dertleri; yoksa insan, büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?” diye soruyor, ne kadar haklı.
İnsan hayatında mutlu günler mi çok dertli günler mi çok diye sorarsanız bir fıkra ile devam edeyim.
Belediyeye bir iş yerinde kuzu etine at eti karıştırıyorlar diye bir ihbar gelmiş.
Baskın yapılmış ve hakikaten iş yerinde at ve kuzu iskeletlerine ait parçalar bulunmuş.
Çalışan kişi üretilen kıymanın karışık olduğunu kabul etmiş.
” Ne kadar karıştırıyorsun ” diye sormuşlar.
” Yarı yarıya ” diye cevap vermiş çalışan.
” Bir ata bir kuzu ”
Sizin anlayacağınız dertler at mutluluk kuzu.
Arthur Schopenhauer’ e hak vermek zorundayız.
” Doğuştan gelen tek yanılgı vardır. o da mutlu olmak için burada olduğumuzu sanmamızdır.” diyor.
Bu konuda söylemek istediğim son bir şey ise şudur
Dertlerin son kullanım tarihi yoktur.
Ne zaman nereden ne çıkacağını tahmin etmek pek mümkün değil.
Allah herkesin yardımcısı olsun.