İnsan hayatı aramakla geçer.
Seveceği insanı arar, mutluluğu arar, varlıklı olmayı arar.
Arar da arar.
Aramasına arar da bulur mu?
Şüpheliyim.
Öncelikle aradığının ne olduğu hakkında tam bir fikri yoktur.
O da olur bu da olur modundadır.
Bu konuda Claude Bernard’ ın bir tespiti var.
” Aradığını bilmeyen bulduğunu anlamaz.” diyor Usta.
Eğer doğru ise , tam bulmuş iken durmayıp yanından geçiyoruz.
Sonra?
Bulduğunla yetinmemek insanı biraz zora sokuyor.
Bu düşüncemi kuvvetlendiren önemli bir yazar da var.
” Yaşam, çok zalim bir öğretmendir. Önce sınav yapar, sonra dersi verir.
diyor André Gide
Ömrünün epeyce büyük bir kısmını geride bırakmış biri olarak sizlere sadece şunu söyleyebilirim.
İlle de mutluluk diye ortalarda dolanmayın.
Görebildiğim kadarı ile herkesi mutlu edecek bir ilaç yok.
Bu konuda Charles Bukowski’ nin bir deyişini hatırlatmak isterim.
” Tünele girdiğinizde dikkat edin dostlarım, umut sandığınız ışık tren farı olabilir!-” diyor Usta.