Mutluluk mutluluk,
Bir çok bloğuma konu olan
İnsanların büyük özlemi
Herkesin , bence , hayatının hiç değilse bir evresinde yaşadığı ancak daha sonra kaybettiği bir duygu.
Biz ülke olarak mutluluğu pek bilmeyiz ama mutsuzluğu çok iyi biliriz.
Şöyle etrafınıza bir bakın, birazımız yokluktan birazımız çokluktan, az önce taze boka basmış gibi bir suratla etrafta dolaşır dururuz .
Tam da Albert Camus’ un dediği gibi
” Çağdaş toplum, insanları mutsuzluğa düşürme makinesidir.”
Hangi olay vardır ki işin içine rekabet girsin de gerginlik ve sertlik olmasın.
Örnek mi istersiniz.
Anayolların hemen yanındaki yeşil alanlarda piknik yapanlar..
Köy hasretini ortadan kaldıran salıncakları kurar ve kenarında ızgara yaparlar.
İmkan bulsalar büyükbaş hayvanlarını da getirip oraya yerleşecekler ve mutlu olacaklar.
Yoldan arabası ile geçerken duman altı olanlar da onlara saydırır.
Geçenlerde otobüsle Kadıköy’e iniyorum.
Bir erişkin yaşta çocukla bir aile bindi.
Adam kadına kartı ver diyor kadın da sende ya diyor.
Kadın fırçayı yedikten sonra , merdivende kalıp içeri giremeyen yolcuların homurdanması altında , çantasını tekrar uzun uzun aradı ve buldu.
Üç defa bip dedi .
Sonra oturdular hepsi bir telefon çıkardı ve birileriyle bağıra çağıra konuştular.
Herkesin bipi yoktu ama herkesin telefonu vardı.
Çok mutluydular