Ben hayal kurmayı çok severim.
Çocukken de severdim erişkinken (ne biçim kelime oldu) de. Orta yaşlı iken de çok ileri yaşlı (ihtiyar değil) iken de.
Mesela çocukken hep çöpçü olmak istemiştim çünkü onların at arabaları vardı bizim de, o kötü kokular içinde de olsa, yanlarına oturmamıza izin verirlerdi.
Maddiyat ile ilgili tek hayalim 50 lira sahibi olmaktı. Ama sizin bildiğiniz gibi değil. Her sabah yastığımın altında 50 liram olacaktı ben onla şeker , misket falan alacaktım geri kalan parayı gece yatarken gene yastığımın altına koyacaktım sabah 50 lira olacaktı. Fakat Basketboldan maaş almama kadar hiç 50 liram olmadı.
Yaşın neredeyse 70 e vardığı bu günlerde artık uzun vadeli hayaller kurmaktan özenle kaçınıyorum.
Bir de hayal gücü çok desteksiz olmamalı. Benim bu yaşta bir elimde baston peri padişahının kızını merdivenlerden yukarı kovaladığımı düşünebiliyormusunuz. Bence hayali bile yorucu.
” Mantığın terk ettiği hayal gücü, imkansız canavarlar doğurur” demiş Francis Goya (Francisco José de Goya y Lucientes) d. 30 Mart 1746 – ö. 16 Nisan 1828), Romantizm akımının önde gelen isimlerinden olan İspanyol ressam ve gravür sanatçısı. Herhalde ben ve benim gibiler için söylemiş.
Bir de bunun dışında sağlığımıza da da çok önem vermemiz gerekiyor, allah gecinden versin ama tamyarım kalan hayaller yaşındayız…
Kendim için bunları yazdım ama aslında ben Başbakanımızın hayal alemi için de üzülüyorum.
O da tahminime göre çocukluğunda bir çok hayaller kurmuş. En önemlisi Osmanlı zamanında yaşamış olma isteği. İki de bir 36 padişahınsadece 3-4 tanesinden bahseder gerisi sanki hiç yaşamamış gibi.
Kaç sene evvel olduğunu unuttum bir de attan düşmüştü Kanuni Sultan Erdoğan olarak.
Şimdi de birkaç ulusun liderlerinin verdiği gazla kendini İslam Aleminin Fatihi imiş gibi hayaller kuruyor.
Kendisine bir uyarım var. Ben de çalışırken 140 civarında Yan Sanayi Şirketine iş veriyordum. Emekli olunca herhalde 15-20 tanesi arar dedim. Sadece 3 tanesi aradı.
Ona bir Brezilyalı yazarın özdeyişini hatırlatmak isterim.
” Yalnız insanların gözlerindeki o ifadeyi bilirim.
yalnız olmayı seçmemişken yapayalnız kalanların…” Jose Mauro de Vasconcelos (d. 26 Şubat 1920 – ö. 24 Temmuz 1984)
Bu liderler insanlara menfaatleri olduğu sürece iyi davranır sonra işlerine uygun yeni hayalciler ararlar.
“İnsanı yaşatan hayaller, öldüren ise gerçeklerdir.”
Minkeos söylesin de isteyen dinler