” Her insan mutlu olamaz..
Çünkü gereğinden fazla özler dünü..
Hak ettiğinden fazla düşünür yarını..
Ve hiç haketmediği kadar bilinçsizce yaşar bugünü..…
Her insan mutlu olamaz..
Çünkü gereğinden fazla özler hayatından çıkanları..
Hak ettiğinden daha büyük umutlarla bekler hayatına girenleri.
Ve asla göremez yanıbaşındakileri..”
Bu gün yazıma Lev Nikolayevic Tolstoy’ un insana bakışı ile başladım.
Hayatı boyunca yaşamın nasıl bir şey olduğunu anlamaya çalıştı.
Hayata zengin başladı.
Sonra topraklarını köylülere dağıttı.
Fakir olarak bir istasyonda bir bank üstünde donarak öldü.
Bir beynine bakın bir de yaşadığı hayata.
Galiba pek fazla okumak düşünmek iyi bir şey değil.
Günümüzde böyle insanlar da pek istenmiyor sanki.
Çok kullanılan bir özdeyişimizdir.
Takma kafana firkete toka deriz.
Benim gençliğimde alkole bu kadar düşmanlık da yoktu.
” Barmene fal baktırdım 3 duble rakıdan sonra her şey güzel olacak” diye espriler bile üretilirdi.
Bu günlerde bunlar da hayal oldu.