Bu günlerde hep ümit veya karamsarlık arasında gezinip duruyorum.
Karamsarlık hep yaşadığım.
Bunu sadece siyaset için değil tüm kurumlar için söylüyorum.
Aileler , okullar, tüm adli kurumlar
Hayatın gerçekleri
Bu gün Dünya Barış Günü ancak dövüşmeyen yok
Gelin kaynana ile, Milli Eğitim Okul Müdürleri ile ,
Savaşan ülkeleri saymıyorum bile
Karamsar olmak için neden mi istersiniz ?
Ülkenin bütünlüğünü koruyacağını ve ülkenin her kesimini sarmalayacağını söyleyen Cumhurbaşkanı Barolar Başkanı konuşma yapacak diye bir Yurtdışı Gezisi uydurup vınlıyor.
Bu davranış belki yanlış
Ancak Başbakan , Meclis Başkanı ve tüm bakanların da uydur kaydır mazeretlerle toplantıya katılmaması çok daha kötü.
Tam da lokomotif çuf çuf der vagonlar onu takip eder durumu.
Peki hep böyle karamsar mı olacağız?
Ümitlerimizi kayıp mı edeceğiz.
Gabriel García Márquez
” Kendini çok zorlama, en güzel şeyler onları en az beklediğinde olur.” demiş.
Hadi bakalım hepimize kolay gelsin.