İnsan hayatı karışık bir süreç.
Bence tam da türlü yemeğine benziyor.
Türlü yemeğini bilmeyenlere hatırlatayım.
Bütün mevsim sebzelerini bir arada pişirirsin.
Genellikle patlıcan kabak taze fasulye olur.
Sonra diğerleri
Genellikle çocukların yemediği bamya , kereviz gibi.
Anneler bunları da içine koyar , fark etmeden yesinler diye.
Hayat ta böyle .
Hep mutlu yaşamak istersin.
Ancak hiç yaşamak istemediğin olayları da karşında bulursun.
Ayrılıklar ve kayıplar.
Bilinen laftır.
” Bahçelerde kereviz biz kereviz yemeyiz ”
Hayat hep fasulye, patlıcan , kabak olsun isteriz.
Ama öyle olmuyor işte.
Zaman zaman da bamya ve kereviz oluyor.
Etrafınıza bakın.
Hemen her yerde, etrafınızda kereviz, bamya mağduru insanları göreceksiniz.
Bu hayatın gerçeğinde var.
Onları uyarmak isterim.
Kendinizi toplayın.
Sizi sevenleri düşünün.
Deyin ki ben hayatın odağıyım.
Hayata tutunun .
Tekrar mutluluğu yakalayın.
6 Ağustos 1651 – 7 Ocak 1715 tarihleri arasında yaşamış François Fenelon’un dediklerini hatırlayın.
” Felaketler karşısında dayanıklı durmak ve kader diyerek eğilmemek kahramanlıkların en büyüğüdür.”
Dostlara , özellikle sevdiklerime kısaca herkese tekrar vurgulamak isterim.
Hadi kalkın ayağa .
Hayatın geri kalanında dim dik yaşayın.
Ve sevgi ile