İnsanın hayalleri bence daha doğduğu gün başlar.
Henüz bir kaç aylık bebeğin gözlerine dikkatlice bakarsanız onun kafasından bin tilki geçtiğini kolayca tahmin edebilirsiniz.
Sonra büyürler
Bir şey olmaya özenirler.
Mesela ben ilkokula başladığım yıllarda hep çöpçü olmak istemiştim.
O zamanlar çöp kamyonları yoktu.
Temizlik Görevlilerin bu günkü gibi fiyakalı fosforlu giysileri de yoktu.
Çöpler at arabası ile toplanırdı.
Poşet moşet hak getire , çöpler gelişigüzel kapı önüne konurdu.
Mahallemizin Çöpçü Amca’sı beni sever arabada yanında oturmama izin verirdi.
Daha sonraki yıllarda hayallerim hiç bitmedi ancak şekil değiştirdi.
Çocukluk yıllarında baş aktör arkadaşlık dostluk oldu.
Tıpkı diğer çocuklar gibi.
Sonra gençlik yılları geldi.
Varsa yoksa sevgili.
İş yok aş yok ancak sevgili hep akılda.
Bütün gençler gibi.
Sonra hayat devam etti.
Hepimiz büyüdük.
Hayaller değişti.
Düzgün bir aile kurma
Büyük bir bahçeli ev
Son model lüks bir araba
Zengin olmak varlıklı olmak isteği öne çıktı.
Ve en sonunda insanların arasında önemli olma arzusu.
Ve lider olma.
Mark Twain” Hayallerinizi yitirdiğiniz an hayatınız sona erdi demektir.” diyor.
Lider olmak deyince gel de Napolyon’ u hatırlama.
O ” İnsanlar hayal güçleriyle idare edilirler.” demiş.
Böyle idare etmeyi hala hayal edenler var.
Ben ne dersem o diye ailesini ve özellikle herkesi zorlayanlar.
Peki Napolyon böyle demiş de sonuç ne olmuş?
Merak edenler tarih kitaplarına başvurabilir.
Ülke insanına saygı ile .