Dün 35. ölüm yıl dönümünü idrak ettiğimiz Özdemir Asaf ‘ ın (Gerçek ismi Halit Özdemir Arun) bir tespiti zaman zaman aklıma gelir.
” İyi geceler canım derdin. Canın olma düşüncesi yeşerir dururdu içimde gecenin iyiliğinden çok. ”
Ben sevdiğini bu kadar az kelime ile bu kadar net ifade edebilen başka birine rastlamadım.
Umarım erken denecek yaşta kaybettiğimiz bu şiir Ustası sevgilisi ile gönlünce mutlu olmuştur.
Biraz gözüm yaşaracak ama şunu da yazmaya mecburum.
“Kahvaltının mutlulukla bir alakası olabilmesi için, masada en az 2 çay bardağının olması lazım.”
Bu dediğim gerekli , ama sorarım yeterli midir?
George Bernard Shaw ” Diş ağrısı çekenler dişleri sağlam olanları; yoksulluk çekenler de parası çok olanları mutlu sanır” diyor.
Yani sizin anlayacağınız mutluluk çok göreceli bir kavram.
Ayrıca benim çok önemli gördüğüm bir başka husus da var.
Sormamız gereken soru ben mutlumuyum değil eşimi mutlu ediyormuyum olmalı .
Galiba bu konuda en tutarlı yorum Tolstoy’dan gelmiş.
“Her mutluluk birbirine benzer. mutsuzluğunsa kendine ait özgün bir hikayesi vardır.”
Ancak Arthur Schopenhauer’ e de hak vermek zorundayız.
” Doğuştan gelen tek yanılgı vardır. o da mutlu olmak için burada olduğumuzu sanmamızdır.”
Valla ne diyeyim bilemiyorum.
Mutsuzluk sanki mutluluğa galip geliyor gibi.
Seç beğen al.
Buna da hayat diyorlar.