Bu gün bloğumu çok takdir ettiğim Arthur Schopenhauer’ in bir tesbiti ile açmak istiyorum.
“Kim ne derse desin, mutlu insanın en mutlu anı, uykuya daldığı andır ve mutsuz bir insanın en mutsuz anı, uykudan uyandığı andır. İnsan hayatı, bir tür hata olmalı.”
Ben mutsuzum
Uyanıyorum sağ ayağımla sorun yaşıyorum.
Beynimle bir sorunu var.
Ne yap desem dinlemiyor.
Sağa hareket et diyorum etmiyor , yukarı kalk diyorum kalkmıyor.
Halbuki ülkede yaşayanların önemli bir kısmı yukarıdan aldıkları talimatları hiç tartışmadan yerine getiriyor.
Hakaret edin denince ediyorlar , saldırın denince saldırıyorlar
Biraz beyinlerini kullansalar
Kullanmıyorlar.
Sonra mutlu huzurlu evlerine dönüyorlar.
Ne kadar üzüntülü ve mutsuz olduğumu Paul Auster’ in kelimeleri ile mutlu vatandaşlarıma aktarmak istiyorum.
“Neden mutsuzsun?” dedi. “Mutsuz değil, beceriksizim” dedim. Sizin gibi, mutlu olduğumu sanmayı beceremiyorum. Hepsi bu! »