Dün gazeteler ve haberlerde bir konu vardı.
” Türk İnsanı kitap okumuyor” diye.
Günaydın.
Benim büyük oğlum 1972 doğumludur.
Ve bana göre kitap okuyan son neslin temsilcisidir.
Beni okuyanlar , yaşlarına göre , kendilerine çocuklarına ve torunlarına bakarsa bunu çok net görüyorlardır.
Şimdikilerin pek hatırlamadığı kese kağıtları benim ilk öğretmenim olmuştur.
Annem bana harfleri öğretti daha sonra saldım çayıra allah kayıra dedi.
Alışveriş sonrası eve gelen kese kağıtlarını dikkatle yapışkanlı yerlerinden ayırır ve okumaya çalışırdım.
İkinci bir zevkim de dünya şampiyonu güreşçilerimizin gazetelerdeki resimlerini kesip onları birbiri ile dövüştürmekti.
Dünya savaşı sonrası aileler eski elbiselerden kızlarına bez bebek yaparlardı, erkeklere de böyle oyuncaklar düşerdi.
Okumayı öğrendin de ne oldu derseniz.
Beş yaşında Hacı Selim Ağa İlk Okul Kütüphanesinden kovuldum.
Okumuyor kitapların resimlerine bakıyor , çabuk geri veriyor diye.
Aslında bu günün gençlerini pek suçlamamak gerek
Çünkü teknoloji onları bu ortama itti.
Hele hele sosyal medya.
Ve de Facebook ve Twitter benzeri siteler.
Gençlerimizi okumaktan ayırdı , kopyala yapıştır sistemine taşıdı.
Hele Twitter.
Derdini belirli bir sayıdaki kelime ile ifade edeceksin.
Okumayı sevmeyen bir insan yapımız var.
Bu gün okullarda okuyan gençlerimize bir kompozisyon yazmasını söyleyin.
Yarısı kompozisyonu kombinezon zanneder.
Ancak hepsinin aklı yerindedir.
Yazmaya başlar
Harf sayısı sınıra gelince mesajı yollar yeni mesaja geçer.
Televizyon seyretmeyi sever ancak program seçimleri de ilginçtir.
Ya Evlilik ya da Yarışma Programları.
İnsanları okuyun diye uyarmak istiyorum.
Bunu gene izninizle Amerikalı aktris, komedyen , yazar ve yapımcı Mary Jean “Lily” Tomlin’ in kelimeleri ile ifade edeyim.
1 Eylül 1939 doğumlu değerli hanımefendi.
” Çok kitap okuyana okumuş adam derler. Çok televizyon izleyene görmüş adam demezler.” diyor.