Ah Yaşlılık Ah, Emekli Maaşı, Canım Ailem

Ben 1998 emeklisiyim. Koç Holdingte geçerli olan emeklilik yaşı 65 idi. Ancak Vehbi Beyin vefatından sonra Koç Grubunda çok şey değişti. Daha sonra başa geçen aile fertleri Vehbi Bey gibi işin başında pek olmadılar. Kimisi toplantılara araba buzdolabında getirdiği sulu viski ile balık yedi, kimisi 125 kilo ile at bindi şirket profesyonellere kaldı . Ailenin  tek çalışkan ferdi de hastalık nedeniyle işi bırakınca Sabancı uzak ara liderliğe yerleşti.

Ne ise bu değerli profesyonellerden biz de nasibimizi aldık. 1970 yıllarında beraber çalıştığımız ve o günlerde bıyıklı ve beyaz pantalonlu, ki donunun çizgisi pantolondan farkedilen bir yöneticimiz daha sonra şirkete  Genel Müdür olarak atandı . İlk olarak  25 yıl evvel beraber çalıştığı ve muhtemelen otorite kuramıyacağını düşündüğü benim gibileri emekli olmaya zorladı.

Ben de garip bir şahsiyet ve ahlak anlayışı vardır. Sporda da Fenerbahçede basketbol oynadığım için faal üye olarak Fenerbahçe Kongrelerinde oy kullanıyordum. Sporu bırakınca ben GS takımını tutuyorum diye gittim kartımı kulübe iade ettim.

Bu ahlak anlayışımın paralelinde, Sayın Genel Müdürün isteği doğrultusunda .emekliliğimi istedim.  O günler de  kısa süre diye adlandırabileceğimiz 4 aylık bir sürede o ufacık emekli maaşım bağlandı. Bir şirket ziyaretimde emekliliğin nasıl olduğunu soran Mali Genel Müdür Yardımcısına Çok iyi diye tarihi bir cevap verdim Ancak Sen de maaşı ödemeye devam etseydin daha iyi olurdu. 

Sonra emeklilik hayatı başladı. Bizim çocukluğumuzda İlk Okul Yurttaşlık kitaplarında bir aile resmi vardı. Bir odada  soba yanar üstünde kestaneler Anne, Baba, iki çocuk ve Dede ile Nine . Yerde ise bir kedi.

Bu günkü aileler ise bu resme hiç benzemiyor. Sağlık alanındaki olumlu çalışmalar sonucu ortalama insan ömrü aldı başını gitti. Bahsettiğim resimdeki dede benim, sakallarım beyaz, büyük  torunum 17 yaşında . Bu bayram allah uzun ömür versin annemde kadınbudu köfte ile revani yiyeceğiz. Artık genellikle 4 nesil bir arada olan çok sayıda aile var. Okumuşsunuzdur yaşlı kavramı değişmiş 65 yaşındakilere yaşlı 75 yaşını aşanlara ileri yaşlı denecekmiş.Artık Ah Yaşlılık Ah diye iç geçiremeyeceğiz. Kaçınılmaz son yaşlanmadam gelecek herhalde.

Durum bu olunca benim bu kadar senedir savunduğum bir fikir vardır. Bizim gibi 65 yaşını geçmiş kişilerin bu yüzyılın en şanssız kişileri olduğunu hep söylerim . Baban Osmanlı, çocuğun Amerikalı. Baba saygı da saygı diye tutturur. Yanında bacak bacak üstüne atılmayacak, sigara içilmeyecek, her görüldüğünde el öpülecek. Çocuklar ise çok sıkılmayacak. mümkün olduğu kadar arkadaş gibi davranılacak o arada babanın onlara çok yüz veriyorsun gibi sözlerine de dayanılacak.

Ortalama ömrün uzaması eski Yurttaşlık kitaplarındaki çekirdek ailenin dedesi olma hayalimi de aldı götürdü. Şu an etrafınıza bakarsanız benim yaş grubunda olup anne ve babasına bakmakta olan çok kişi görürsünüz. Ben sağlık sorunlarım nedeniyle artık pek yardımcı olamıyorum ama kızkardeşim göreve devam ediyor.

Bu kadar yükü taşıyacak son nesil biziz. Yeni nesiller işin kolayına kaçıyor. Maddi durumları uygun olanlar ya eve yabancı uyruklu bakıcılar alıyor veya Huzurevlerini kullanıyor. Maddi durumları zayıf olanların ise allah yardımcıları olsun.

Ama siyasi, ekonomik ve sosyal problemlerin içinde yaşam mücadelesi veren ülkemin insanı herşeye rağmen aileleri için elinden gelen her şeyi yapmaktadır.

Hadi hepimiz ağzımızı doldurarak söyleyelim CANIM AİLEM.

Yorum yapın