İnsanlara ne moral verir denince aklıma evlilik ve mutluluktan başka bir şey de gelmiyor.
Peki evlenmeyip de birlikte olup mutlu olan yok mu?
Ya da hayatını evlenmeden sürdürmek isteyenler.
Olmaz olur mu.
Evlendirme programlarını düşünün.
Katılan hanımların çoğu eşini kaybeden kişiler.
Yani bir başka ifade ile kocadan maaş alanlar.
Bu kişilerin böyle bir programda tanışacağı insanla bir çay içtikten sonra maaşından vazgeçeceğini zanneden kaç kişi vardır?
Evliliğe karşı olduğumu sanmayın ancak her okuduğum da güldüğüm bir tespit var.
“Eşlerden biri mutlu diğeri mutsuzsa ona evlilik denmez. Bir birlikteliğe evlilik denmesi için iki tarafın da mutsuz olması gerekir..”
Tabii ki bu işin esprisi.
Bence amaç mutluluktur.
Evlilik ise bu amaca hizmet eden bir vasıtadır.
Bunu eski yazılarımdan birinde Minkeos olarak filozof kimliğimle şöyle tarif etmiştim.
” Sevgi, aşk ve mutluluk iki kişinin kendi mutfaklarında ellerindeki malzeme ile birlikte yaptıkları bir yemektir”
Bütün sevenlere afiyet olsun.