“Mutluluk ağacına tırmanmak yerine, altında durup dallarını eğmesini beklersek sadece kuru yaprakları dökülür üzerimize.” demiş Auberon Herbert.
Kendisi 19. yüzyılda yaşamış bir İngiliz filozof.
Aklını biraz mutluluğa fazla takmış gibi.
Gene ona ait olan bir mutluluk tespiti.
” Mutluluğa giden iki yol; kendinden çok şey, başkalarından az şey bekle.” demiş.
Bir düşünün bakalım biz Ustanın dediklerini yapıyormuyuz ?
Mesela ikili ilişkilerimizde mutlu olmak için gerekli uğraşı veriyormuyuz ?
Mutluluğu bir evlilik veya beraberlik ekseninde değerlendirirsek ben bu konuda gayet ümitsizim.
Sebebi insanların bencilliğidir.
Bir de ben haklıyım psikolojisi.
Çok bilinen bir deyiş vardır.
“ Herkes doğru insanı bulmak için çaba harcar, ama kimse doğru insan olmak için gayret sarfetmez.”
Temel sorun bence budur.
Bu tespite bir de eğitimi eklemlemek gerekir.
Bu da bence mutluluğu zora sokan en büyük etken oluyor.
Ülkenin az eğitimli kesimi mutluluk diye bir kavramı çok önemsemiyor.
Yani yaşayıp gidiyor öylesine.
Hani biri demiş ya.
” Bilgisizlik mutluluktur.”