Bu gün aslında akıl üstüne bir yazı yazmak istiyordum.
Akıl derken akılsızlığa oradan da deliliğe atladı kafam.
Serde Üsküdarlılık var ya.
Üsküdar’ın kedisi, delisi, velisi meşhurdur derler.
Delilik akla galip çıkmaya başladı.
Akıllı olmak kötü bir şey mi?
Bunun cevabını bir büyük düşünür vermiş.
” Bir insanın akıllı olmasına birşey dediğimiz yok. Yeter ki; aklını başkalarına kabul ettirmeye çalışmasın. “ diyor Eflatun.
Usta sanki bu günlerin geleceğini o günden görmüş ve uyarı yapmak gereğini duymuş.
Konuşulanlara bir bakarsanız aklın içinde yer aldığı tek tanım var.
Üst akıl
Demek ki aklı üst akıl, alt akıl ve yan akıl gibi ayıracağız.
Üst akıl ise beceriksizlikleri , basiretsizlikleri yapanların sarıldığı bir can simidi sanki.
Yap et sıkışınca sarıl üst akıla .
Benim bu günün erişkinlerinin bizi bu sıkıntılardan çıkaracağına dair en ufak bir ümidim yok.
Kurtarıcı sanki çocuklar ve gençler olacak gibi geliyor bana.
Tam da burada aklıma insanlara Hermodoros’u hatırlatan Heraklitos geliyor.
Onun anlatımı ile yetişkinler.
” Bütün yetişkin Ephesoslular kendilerini asıp kenti çocuklara bıraksalar iyi olur;” diyen Hermodoros’u
” Hiç kimse bizden çok değerli olmamalı; böyle biri varsa, gitsin, başka yerde başkalarının arasında yaşasın!’ diyerek, aralarındaki en değerli adamı, Hermodoros’u , sürgüne yolladılar.” diyor usta.
Beni ise sürgünle korkutamazlar.
Ben zaten sürgündeyim.
Oturuyorum balkonuma bakıyorum otobüs durağına.